ดิฉนเป็นสิวครั้งแรกตอนอายุ 13 ปีคะ ไม่รู้เพราะเลข 13 รึป่าวที่บ้างก้บอกว่าเป็นเลขแห่งความโชคดี(ลัคกี้นัมเบอร์) แต่บางคนก็บอกว่าเป็นเลขอัปมงคล สงสัยกรณีของดิฉันจะเป็นเลขในทางที่โชคร้ายเสียมากกว่าคะ เพราะเจ้าสิวที่ขึ้นมาพร้อมกับอายุ 13 นี้ ทุกวันนี้ยังเป็นปัญหาคอยตามกวนใจไม่หยุดไม่หย่อนจนถึงวันนี้คะ (ตอนนี้อายุ 25 แล้วคะ) แล้วก็พรากชีวิตสาว สดใส วัยรุ่นหน้าใสกิ๊กของดิฉันให้พังครืนลงมา แต่เรื่องอื่นดิฉันก็พยายามใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับสังคมอย่างสงบสุขเรื่อยมา เพียงแต่มันก้เหมือนปมในใจที่คอยมารบกวนจิตใจให้อ่อนไหวเป็นคราๆ คะ ในช่วงที่ดิฉันเริ่มเป็นสิวในตอนแรกนั้น ดิฉันไม่ได้รบกวนมันมากนะ เพราะคิดว่าตัวเองยังเด็ก เป็นได้ก้ต้องหายเองได้ ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่เลยคะ ยังคงทำตัวเหมือนปกติ ล้างหน้าด้วยน้ำเปล่า กินอาหารแบบเดิมๆ แต่พอประจำเดือนเริ่มมา สิวก็เป็นมากขึ้นๆ จนดิฉันเริ่มเอะใจ ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ดิฉันเริ่มเสาะหาวิธีทางและผลิตภัณฑ์ล้างหนาต่างๆมาใช้คะ แต่เหมือนยิ่งใช้กลับยิ่งแน่ลงๆทุกขณะ จนต้องพึ่งคลินิคคะ ตั้งแต่นั้นมาการรักษาสิวของดิฉันถือส่าเข้าขั้นวิกฤตคะ เมื่อเจออะไรต่างๆเข้าไปมากมาย ถูกกระตุ้นทั้งจากตัวร่างกายเองและภายนอก ทำให้การรักษาสิวไม่สิ้นสุดสักที ขังคอยต้องวรเวียนรักษาอยุ่เรื่อยไป วิธีไหนที่ว่าดี ของไหนที่ว่าเจ๋งเป็นต้องลอง ตอนนี้พักหนาแล้วคะ ได้หลายเดือนแล้ว ก็อยากจะปรับเปลี่ยนมาใช้ของที่อ่อนโยนต่อใบหน้าจริงๆ ใช้แล้วไม่แพ้คะไม่อยากจะทำร้ายผิวตัวเองไปมากกว่านี้แล้ว ตอนนี้หยุดกิจกรรมทำร้ายผิวคะ พยายามทุกทางทั้งไม่ไปหาหมอแล้ว รุ้สึกว่าร่างกายตัวเองถูกทำร้ายด้วยยาทั้งยากินและยาทา ทั้งฮอร์โมนที่ไม่สมดุลในร่างกายของตัวเองเอง พยายามดูแลตัวเองให้อยุ่ในหลักธรรมชาติมากที่สุดคะ และค้นหาผลิตภัณฑ์ที่อ่อนโยนต่อผิวอย่างแท้จริงคะ