แชร์ประสบการณ์ ดราม่าของเรา 

ช่วงที่เข้าวัยรุ่นแรกๆ แต่งหน้ายังไม่ค่อยเป็น ทุกเช้าวันหยุดมักจะมานั่งดูคุณแม่แต่งหน้าที่โต๊ะเครื่องแป้งประจำ เครื่องสำอางเพียบ นั่งดูนานวันเข้าก็เกิดการเรียนรู้มากขึ้น จนเกิดกิเลส อยากลองแต่งดูบ้างใช่ไหมละ 

วันนึง คุณแม่ไม่อยู่บ้าน โต๊ะเครื่องแป้งว่างแค่นั้นแหละ รองพื้นเอย แป้ง มาสคาร่า ลิปสติก บลัชออน ประโคมลงบนหน้าแบบไม่ยั้ง สภาพที่เห็นในกระจก  เหมือนนักแสดงตลก หรือละครลิงก็ว่าได้ แต่เพราะเป็นการแต่งหน้าครั้งแรก แต่งยังไงก็สวยไปหมด 555

นั่งแต่งนิด ปัดหน่อย จนอิ่มใจ ก็วิ่งไปล้างหน้าด้วยสบู่ในห้องน้ำ สบู่ที่ใช้ถูตัวด้วยนะ (ตอนนั้นความคิด ความรู้ เบบี้สุดๆ ) หลังจากล้างเสร็จ เงยหน้าส่องกระจกแค่นั้นแหละ เล่นเอาขาอ่อนเลย เครื่องสำอางทุกอย่างผสมกันไปหมด กองบนหน้าเราเพียบ ขอบตาก็ดำปื๋อ ลิปสติกเลอะไปหมด รองพื้นก็ไม่หลุด เกิดอาการตื่นตระหนก กลัวแม่กลับมาเจอ หยิบสบู่ขึ้นมาอีกรอบ ถูๆ พอกๆ ขัดๆ เครื่องสำอางก็ยังหลุดไม่หมดอยู่ดี ทันใดนั้น

เอี๊ยดดด ด ด (เสียงเปิดประตู) พอหันไปมองแค่นั้นแระ คุณแม่กลับมาแล้ววววว !!  แม่เดินเข้ามาในบ้าน เข้ามาดูในห้องน้ำ มองหน้าเราแล้วทำหน้านิ่งๆ
"เอาเครื่องสำอางแม่มาเล่นหรอ" เราได้แค่พยักหน้า แล้วเดินตามแม่ออกไปที่โต๊ะแป้ง แล้วแม่ก็หยิบขวดเล็กๆ มีน้ำใสๆ(เมคอัพรีมูฟเวอร์) ขึ้นมาหยดใส่ทิชชู่ พร้อมกับเช็ดที่หน้าและรอบดวงตาให้เราเบาๆ แค่นั้นแหละน้ำตาเราก็ไหลออกมา  แล้วแม่ก็ยิ้มทั้งหัวเราะแล้วก็ถามว่า
"จะร้องทำไม แม่ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย" 
เรามองหน้าแม่เราแบบงงๆ "แม่เอายาฆ่าเชื้อมาเช็ดหน้าหนูหรอ หนูแสบตา"แม่หุบยิ้ม พร้อมกับมะเหงกลงหัว 1 ที แหะๆๆ

หลังจากวันนั้นเราแทบไม่หยิบเครื่องสำอางอาถรรพ์ของแม่เราอีกเลย 55